شعر در مورد تعجب

شعر در مورد تعجب ،شعری در مورد تعجب،شعر درباره تعجب،شعر درباره ی تعجب،شعر در وصف تعجب،شعر تعجب،شعر تعجب من،شعر تعجبت،شعر علامت تعجب،شعر در مورد تعجب،شعری در مورد تعجب،شعر تعجبی،شعری برای تعجب،شعر تعجب از سعدی،شعر تعجب از حافظ،شعر تعجب از مولانا،شعر تعجب از مولوی،شعر تعجب ازصائب تبریزی،شعر تعجب از مثنوی،شعر تعجب از عطار

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد زلزله برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

تعجب می کند یارم ز رفتاری که من دارم

تصور می کند دیوانه ام یاری که من دارم

نه او، هر کس دگر باشد تعجب می کند طبعاً

ز رفتار عجیب و نابهنجاری که من دارم

همه گویند رفتارم عجیب و نابهنجار است

و گاهی مایه شرم است اطواری که من دارم

خودم یکبار رفتار خودم را بررسی کردم

ولی دیدم که معقول است رفتاری که من دارم

و دیشب دست آخر گفتمش با صد زبان بازی:

خودت -یارا!- مرض داری و پنداری که من دارم

همیشه فکر می کردی که من از خویش شک دارم

کنون دیدی بی علت نیست اصراری که من دارم؟

چه خواهی گفت اگر روزی درآری سر ز افکارم؟

که رفتارم شده مشتق ز افکاری که من دارم

کسی دیگر مرا کی می تواند کنترل کردن؟

نباشد دست کس -غیر تو- افساری که من دارم

برایم آبرو نگذاشتی، بی آبرو! شرمی

کنون نقل محافلهاست آماری که من دارم

نه پولم می دهد، نه احترامم پاس می دارد

طلبکار است خود گویی بدهکاری که من دارم

تمام سالمندان از پرستار جوان گویند

ولی صد سال سن دارد پرستاری که من دارم

از بس به حال زار خودم غرقه گشته ام

کز حالی به حال تو تعجب میکنم!!!

اینقدر آمدند و شکستند و گذشتند

کز ناز و نوازشت تعجب میکنم!!!

از دود تباهی تار شد چشم من همی

از شستن دیده ات تعجب میکنم!!!

شعری به بی وزنی این خواندمت تو را

تحسین میکنیم ؟ تعجب میکنم !!!

شعر تعجب من

اگر شکستم از تو شکستم…

لیاقت میخواهد بودن درشعرهای پسری که باتمام عشق نبودنت را اشک میریزد

تعجب نکن در بی لیاقتی تو شکی نیست

اینجا دلیل بودنت میان بغضهایم فقط حماقت خودم است .. نه لیاقت تو

یک نقطه، ویرگول یا علامت تعجب

در شعرهایش…

شعر تعجبی

خواب دیدم آب ها زندانی اند

بادها سرگرم سرگردانی اند

لاله از روی شقایق خسته است

لحظه از دست دقایق خسته است

کومه های عشق پوشالی شده

عشق ورزی ,عین بقالی شده

مهر می ورزی تعجب می گنند

گرم می آیی تعصب می کنند

لاف می بافی همه کف می زنند

هجو می گویی مضاعف می زنند

برو که راه تو دوره * دل تو خیلی مغروره

برو مثل خودم بشکن * اِفاده از تو گل زوده

برو آینده مال تو * همون آینده ای مبهم

وقتی تنها بشی روزی * میفهمی من چه می گفتم

تو می گفتی صدای کیست * صدای رفتن من بود

اگه از پیش تو میرم * بدون که عشق تو کم بود

دلم خسته شده از عشق * دلی که روزی میزد پَر

تعجب کن از اینکه دل * شده از عشق خالی تر

شعر تعجب ازصائب تبریزی

جای تعجب ندارد که گاهی …

نوشته هایم غمگینند !!

و خودم غمگین تر از آنها

دیگر حتی حوصله جنگیدن با خاطراتم را هم ندارم …

توانش را نیز !!

راستی !! اگر همین دلخوشی لعنتی هم نبود …

دیگر تنهایی و خلوت برایم چه مفهومی داشت…!!

ماهی

بیرون افتاده از تنگ را

میگویم.

شعر درباره ی تعجب

سر میز شام یادت که میافتم بغض میکنم

اشک در چشمانم حلقه میزند

همه متعجب نگاهم میکنند

لبخند میزنم و میگویم :چقدر داغ بود !….

خیلی داناست

می فهمد که آسمان مخصوص ابرهاست

می داند که زمین برای راه رفتن آفریده شده

تازه می داند که

شاپرک مرده، غذای مورچه هاست

اما

من هرگز نفهمیدم

پرواز و مرگ

چرا دنبال هم می دوند!

و آدمها جلوی آن هزار نقطه می گذارند

تا هرروز یادشان نرود زندگی را تکرار کنند

هر روز

هر ثانیه

و هر دقیقه

نقطه ای اضافه می شود…

ازدحامی از آجر و سنگ و آهن

و من گوشه ای از دنیا

جایی که هیچ کس نیست

نام تو را می نویسم

و جلوی آن علامت تعجب!

تو با شعر من چه کرده ای ؟

شعر تعجب از مولانا

روزها میگذرند…

و من هرروز…

دنیا را بیشتر میشناسم…

عاقل تر می شوم…

و محتاط تر…

نمیدانم شاید فقط ترسو تر میشوم…

اما این را میدانم که….

دیگر دیرتر آدمها را باور میکنم…

کمتر از زشتی ها تعجب میکنم…

و بیشتر احساساتم را نادیده میگیرم…

روزها میگذرند و من هر روز…

بیشتر از دنیای سادگیم فاصله میگیرم….

از چراغ های قرمزی که هی ابرو بالا می اندازند.

و خیابان هایی که به رسم عادت

در میدان های شهر می چرخند

و گاهی برای عرض ادب، راه خود را کج می کنند

و به شهر های همسایه سر می زنند

پا به پای پدر می گذرم.

در موزه های تنهایی:

رد پاها را به هم گره می زنم

وبا کلاف سر در گم جاده ها

فلسفه می بافم.

فلسفه می بافم

و بعد

همه ی واژه ها را

در سیاه چاله های چشمم میریزم

وآرام

سرم را روی بالش می گذارم.

می دود میان من یک تعجب عجیب

کین دو خط ترانه را ناشنیده میروی

آرمیده ای اگر در میان بسترت

در نگاه ابری ام شب ندیده میروی

غصه می خورم هنوز گریه ات نوشته بود

در شبی پر از سکوت دل رمیده میروی

مرد خوش نگاه شهر !وقت دیدنش شده

پله پله تا خدا قد کشیده میروی

انگار باید ز ترس رسیدن به فاصله بعد سوم داد

افسوس ترازو ی عشق تو میزان نمی شود

آن قدر صبر کرده ام خدا هم تعجب کرد

این آرزوی مرده ای است که جبران نمی شود

و صدایی آمیخته با ندایی آن سر شهر

بازی از نو

تا جوان است بهار قیمتش بگذارند

وقت پیری آندم پست و خارش دارند

بچه ها وقت سحر پاک تر از برگ گلند

بچه می دانند پاک بودن سخت است

پاک ماندن دشوار

قلب گل رو به تپیدن آورد

قلب گل آهنگ شعر تعجب را می نوازد

باغبان ها بذر شهامت در زمین می کارند

و سکوت فریادی از جنس خداست

نطفه جلگه بی آب ولرم مثل یخبندان شده است

مثل دریاچه یخ

مثل احساس ملخ

ما در این جمع مداوم گریان

و صداها شده از سوز جگرها بریان

بازی از نو

سحر آمد

شب رفت

بازی از نو .. .. .. .

یا علامت سوال؟

علامت تعجب!

ویرگول،

یا نقطه

چه فرقی می کند؟

بهتر است بگوییم

من و تو

و کلی فاصله

حتی به کوچکی همان نقطه.

دلم می گیرد از این رفت و آمدهای بیهوده

نشد یکروز در یک جای دنیا مستقر باشم

دهان خانه از فرط تعجب باز می ماند

اگر روزی ببیند اتفاقاً پشت در باشم

سفر جاریست در رگ هام ، نبضم در قدم هایم

اگر آواره ام ، می خواهم از این بیشتر باشم

اگر روزی نگاه گرمتان بر من بیفتد ، آه

اقامت می کنم در چشمتان ، زنده اگر باشم

ابر برجسب

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

جستجو